90'lardan akılda kalanlar

kocaman bir fırın. genelde buzdolabının üzerine konulurdu. içinden çıkan börekler mis gibi kokardı.

mahalledeki arkadaşlarla akşamları oynadığımız saklambaçlar..ne çok zaman geçmiş...

2 eksik 40 fazla i̇stanbul bizi sakla dunyayiz biz, çocuklarız biz bize benzeriz bizler 'kaygısızlar'ız

leblebi tozu ağızda patlayan sakızlar çalınan meyveler oynanan oyunlar. ah ulan neden büyüdüm ki aq

ataride manyak gibi süper mario oynamak. mario ölünce başa dönerdi bi de. saatlerce kimse alamazdı başından beni. ah ulan ne güzel günlerdi.

mahalle çocukları ve sokak oyunları tabiri vardi 90larda. suan buna çok sahit olamıyoruz.. dışarda bir grup çocuk değil de genç oluyor köşelerde.. çoğunlukla onlardan da çekine çekine geçip gidiyoruz. mahallelerin eski cıvıltıları yok kuşlar ağaçlar yıldızlar bile eskisi gibi parlak değil

akşam üstü yürüyüşe çıktığımda sokakta 3 erkek çocuk top oynuyorlardı. yanlarından geçerken bağırdı biri "vurmayın topa abla geçiyor" diye :) az ilerde de: "denizde dalga hoşgeldin abla eteğini topla rahat otur abla..." diye tekerlemeyle ip atlayan kız çocukları.. kendimi genç hissetmeyi bırakın, 80 yaşına gelmiş nineler gibi uzak hissettim o sokakta oynadığımız, komşu çocuklarıyla -burdan sokağın başına kadar- koşma yarışları yaptığımız günlerimize. biz büyüdük, zaman değişti. ancak hala kendini teknolojiye henüz kaptırmamış, sokakta oynamanın tadına varan çocuklar var :) umarım çocuklarımız da tadını böylesine çıkartabilir sokakların..